ناشناس ( تحصیلات : دیپلم ، 17 ساله )

با سلام ، من حدود 4 سال به آکنه دچار هستم و از این بابت خیلی ضربه خوردم ، مثلا ارتباطم را با بیرون قطع کردم و فقط تو خونه هستم از زندگی سیر شدم و ناامید ، ایمانم سست شده و نسبت به نماز و قرآن بی تفاوت شده ام و وقتی می بینم جوانی ام این طوری هدر میرود عصبانی می شوم ، حال هیچ کاری را ندارم چون به زیباییم اهمیت میدم وقتی میبینم صورتم آکنه ای هستش و زمانی هم که به بیرون میرم همه به من نگاه میکنند زیر چشمی ، ناراحت میشوم . منم واسه زندگیم هدف دارم اما وقتی می بینم نمیتونم تو جمع حضور داشته باشم و از نظر اجتماعی خیلی ضعیف شده ام از آینده خود ناامید میشم و کارم شده از صبح تا شب تو خونه موندن و کتاب خوندن و اینترنت رفتن . میخواستم راهنمایی بکنید که من چکار کنم .


مشاور (خانم سعیده صفری)

باسلام . برادر گرامی شما را درک می کنم چون همه ی کسانی که دوران جوانی و نوجوانی را پشت سر گذاشته اند همچون خود من ، در این دوره سنی ظاهربرایشان اهمیت ویژ ه ای پیدا می کند . تا اینجای موضوع ایرادی ندارد و شما با دیگران تفاوتی ندارد اما زمانی که اشکالات رفع شدنی باعث مختل شدن زندگی ما بشوند لازم است برای آنها کاری انجام دهید. آکنه مسئله ای است که برای آن راهکارهای کاملا معین پزشکی وجود دارد پس به جای آنکه دست روی دست بگذارید زودتر به یک پزشک متبحر مراجعه کنید و مشکل خود را با او در میان بگذارید و پس از بهبود نسبی به یک روانشناس بالینی مراجعه کنید تا همراه با او راهکارهای افزایش اعتماد به نفس و ارتباط مجدد با اطرافیان را تمرین کنید.